Op 2 november 2014 heeft Bea Schoemaker afscheid genomen als koster van De Bron.

Hieronder vindt u de tekst van het interview met haar dat in kerkblad nummer 21 van 6 november 2014 is gepubliceerd en de tekst van een speciaal voor haar gecomponeerd lied dat in de dienst te beluisteren is geweest.

Interview met Bea Schoemaker:

‘Als koster ben je het visitekaartje van de wijkgemeente’

Kitty Janssen

Ruim twintig jaar was Bea Schoemaker-Hovingh koster in Assen. Eerst als invaller in verschillende kerken, daarna als gereformeerde koster in een hervormde kerk. Nu neemt ze afscheid van haar werk als koster in een multifunctioneel gebouw met onder meer PKN-kerk De Bron, een basisschool en woningen. Na 2 november hoeft Bea Schoemaker geen twee wekkers meer te zetten voor de zondagmorgen - ze wilde zich per se niet verslapen - en gaat ze met welverdiend pensioen.

“Mijn voorgangster Wil Otten is 25 jaar koster van Het Anker geweest. Ze kwam nog altijd elke zondag in de kerk. Maar ze heeft me de sleutel gegeven en zich nooit ergens mee bemoeid. Dat vind ik heel knap. Zo wil ik het ook doen. Maar als ze vragen hebben, mogen ze natuurlijk altijd bij me komen.” Ze, dat zijn de vrijwilligers aan wie Bea Schoemaker (net 65) het stokje doorgeeft. “Met vrijwilligers zal het anders gaan, maar het zal vast wel goed komen. Ik lever mijn sleutel in, maar blijf hier gewoon naar de kerk gaan. Dat zal best even wennen zijn. Ik ken in deze gemeente iedereen en heb hier met veel plezier gewerkt.”

Het Anker en De Bron
De Bron is een kerk die nog maar zes jaar jong is. Op Eerste Pinksterdag 2008 liepen de gemeenteleden van Het Anker naar De Bron, nadat een kleine twee jaar eerder de Marturiakerk al was gesloopt. Het Anker onderging daarna hetzelfde lot. Bea Schoemaker was toen al ruim vijftien koster van Het Anker. “Ik had een jaar als koster waargenomen in de Opstandingskerk en een paar maanden in de Marturiakerk. Ik kerkte zelf altijd in de Marturiakerk en hielp ook bij bruiloften en partijen. In 1992, toen het Kerkblad nog niet zo lang een gezamenlijk blad van de hervormde en gereformeerde kerken was, zag ik een advertentie waarin een koster voor Het Anker werd gevraagd.”
Bea twijfelde. En belde. “Ik vroeg of het wel kon. Ik was gereformeerd en Het Anker was een hervormde kerk. Maar het was geen probleem en ik ben aangenomen per 1 oktober 1992. Gelukkig werd ik door de gemeenteleden direct geaccepteerd.” De kerk beviel Bea: “Het Anker was een heel overzichtelijke, toegankelijke kerk met mooie zalen erbij.” Die toegankelijkheid bleek belangrijk toen de gereformeerde en hervormde kerk één PKN werden. “De Marturiakerk was niet toegankelijk voor mensen in een rolstoel. De kerkzaal wel, maar de andere zalen niet. Er moest voor één gebouw worden gekozen. Beide kerken waren ongeveer even oud en even gedateerd. Dat was een nare tijd. Aan de ene kant was ik gereformeerd, maar Het Anker was ‘mijn’ kerk geworden.”

Het Anker zou opgeknapt worden, maar het ging toch anders. Korte tijd later ontstond het idee om samen met de Christelijke Onderwijsgroep Drenthe te gaan bouwen: een multifunctioneel gebouw met een school (Het Kompas), woningen, een huisartsenpraktijk en een kerk. “Dat was wèl een mooie tijd. Ik heb de hele bouw meegemaakt en was betrokken bij de inrichting: kleuren kiezen, stoelen kiezen, de aankleding van de zaaltjes. We hebben gekozen voor blauw en paars. Met gele lamellen voor de ramen. Het is een mooi, rustig geheel geworden. Alles is op elkaar afgestemd. Ik haal vaak verse bloemen en dan kies ik altijd een boeket met gele en paarse of blauwe bloemen.”

Kookgroep
Bea werkt graag met bloemen. “Ik werk mee aan de liturgische bloemschikkingen in de kerk. Dat vind ik heel erg leuk en dat blijf ik ook doen. Bij een concert zorg ik ook graag voor de bloemen.” Een ander project waarbij Bea betrokken blijft, is de kookgroep. Eén keer per maand wordt een maaltijd gekookt voor maximaal vijftig deelnemers. “Dit is een project van de diaconie. Mensen kunnen zich hiervoor opgeven en de lijst is altijd in een mum van tijd vol. Het kost maar vier euro per persoon, waarvan vijftig cent naar de Voedselbank gaat. De leiding ligt bij Wieke Spoelstra, die kok is. Of eigenlijk kookster, zoals dat vroeger werd genoemd. Ik vind het heerlijk dat ik dan niets hoef te regelen. Ik vraag aan Wieke wat ik moet doen, en dat ga ik doen.”

Gastvrouw
Verder heeft Bea nog geen plannen voor haar vrije tijd na 2 november, maar ze heeft geen moeite met haar pensionering. “Welnee, ik vind het prima. Ik zie wel wat ik ga doen. Ik houd van lezen, fietsen, lekker ontspannen. Mijn man is twee jaar geleden al met pensioen gegaan en helpt mij sindsdien met het werk hier. Ik blijf hier kerken, De Bron is me dierbaar geworden. Als koster ben je het visitekaartje van de wijkgemeente. Ik vind het contact met mensen heel belangrijk. Ik heb geprobeerd een goede gastvrouw te zijn en het mensen naar de zin te maken. Betrokken zijn bij uitvaartdiensten van gemeenteleden en de ruimte geven aan de nabestaanden geeft me ook veel voldoening. Het was in De Bron wel wennen, want ik was gewend om alleen te werken. Maar ik kan heel goed met de conciërge van de school overweg. Het is een kwestie van geven en nemen. We hebben hier een mooie keuken en een ruime entree. Ik heb zelfs een eigen kantoortje. Het is een goede oplossing geweest om dit gebouw neer te zetten.”

Lied bij het afscheid van Bea Schoemaker

1 Wie vertrouwd is met de kerken
weet ook wat de koster doet.
Koster-zijn is heel hard werken,
zij komt ieder tegemoet.
 
2 Deuren sluiten, koffie zetten,
openheid naar iedereen.
Steeds alert zijn, goed opletten
en gevoel voor entertain.
 
3 Laten wij de koster eren
voor haar inzet onbeperkt.
Zichtbaar op de dag des Heren
en daarnaast onopgemerkt.

4 Ooit begonnen in ”het Anker”
verkast Bea naar de Bron
maar haar inzet dempte amper
deed haar best zoveel zij kon

5 Ook was er een Hulpe naast haar
schrobde, boende naar zijn aard
Jannes was haar kostersmaatje
aan haar zijde, onvervaard.

6 Zonder Schoemakers zal ’t vreemd zijn
niemand die er naar verlangt
daarom zingen wij nu samen    
Heel, heel hartelijk bedankt
Heel, heel hartelijk bedankt
Heel, heel hartelijk bedankt.

(tekst: Harry Harmsen en Peter van de Peppel, melodie: lied 801 )